Foto:S.Felicjanki/Przemyśl

Triduum Paschalne

Okres Wielkiego Postu ma za zadanie przygotować chrześcijan na przeżywanie Świąt Wielkanocnych. Wielu uczestniczyło w nabożeństwach wielkopostnych. Wielu też podejmowało specjalne postanowienia, by okres ten przyniόsł większe owoce w ich życiu, będąc tym samym źrόdłem dodatkowej radości z nadchodzących świąt.
Kościόł w swych oficjalnych wypowiedziach mόwi o nich: „największe misteria ludzkiego odkupienia”, „Wielka Niedziela”, „Triduum Paschalne” (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1169). Są to święta celebracji męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, celebracji wydarzeń, ktόre zmieniły bieg całej ludzkości i otworzyły perspektywę Miłosierdzia niespotykanej dotychczas w historii, bez względu na to, czy ktoś w to wierzy czy nie. Ich treść jest tak bogata, że trzeba je rozpatrywać w wielu aspektach. Ponadto, ze względu na to, iż zostały dokonane w ludzkiej historii przez Boga, ktόry stał się „jednym z nas”, podlega logicznej kolejności wydarzeń, w jakich miały miejsce, rozciągając się na trzy kolejne dni: czwartek, piątek i sobotę.
Mimo tej rozpiętości w trzech dniach, Kościόł jednak woli je brać pod wspόlny mianownik, nazywając je jednym wielkim świętem: Triduum Paschalnym. „Triduum”, z łaciny, znaczy „trzy dni”, ponieważ mowa o wydarzeniach zbawczych Chrystusa mających miejsce w ciągu trzech dni (Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielka Sobota, a właściwie Wigilia Paschalna); „paschalne”, ponieważ ich istota wyraża się w tym, co nazywa się „Paschą” Chrystusa, tj. ofiarą Jego męki i śmierci na krzyżu, ktόra dopełniona w Jego zmartwychwstaniu przynosi ludzkości rzeczywiste wyzwolenie z grzechu i śmierci (zbawienie) oraz nadzieję życia wiecznego.
Historycznie święto to ukształtowało się najwcześniej w liturgii Kościoła, nawiązując do bogatej spuścizny żydowskiej, Starego Testamentu, z ktόrej to tradycji poniekąd wyrosło i w ktόrej przybrało swόj znaczeniowy kontekst. Kluczem jest świętowanie Paschy żydowskiej, uroczystości upamiętniającej historyczne wyjście, Izraelitόw z długoletniej niewoli Egipskiej, uroczystości, ktόra z kolei ma swe starsze korzenie w dawniejszych zwyczajach składania ofiar w okresie przesilenia wiosennego, kiedy sami Izraelici byli jeszcze nomadami (koczownikami), i z płodόw ziemi, kiedy pόźniej byli już rolnikami.

Maria Wandzik