11 listopada to nie tylko Narodowe Święto Niepodległości, ale także Dzień Świętego Marcina. Popularne Marcinki obchodzone są już nie tylko w Poznaniu. Tego dnia rogale świętomarcińskie jada cała Polska.

Marcin z Tours urodził się w 317 lub 335 roku w Sabarii w Panonii, która leży na dzisiejszych terenach Węgier, Austrii, Chorwacji, Słowenii oraz Serbii. Za najbardziej prawdopodobne miejsce narodzin uznaje się współczesne Węgry. Jako dziecko przeniósł się wraz z rodzicami do Włoch, gdzie poznał chrześcijan. Już w wieku 10 lat wpisał się na listę katechumenów.  Rodzina świętego nie chciała się zgodzić na jego chrzest, również miejscowy biskup był temu niechętny, obawiając się gniewu ojca Marcina. Stąd też św. Marcin przyjął chrzest później.

Kiedy miał 15 lat, Marcin został rzymskim legionistą. Dwa lata później złożył przysięgę wojskową. W roku 338 jego garnizon został przeniesiony Galii. Zimą, gdy napotkał półnagiego żebraka, oddał mu połowę swojej żołnierskiej opończy. W nocy po tym zdarzeniu w swoim śnie zobaczył Chrystusa odzianego w jego płaszcz, który mówił do aniołów: Patrzcie, jak mnie Marcin, katechumen, przyodział.

Po spotkaniu z Jezusem w 339 roku Marcin przyjął chrzest i zrezygnował ze służby wojskowej. Przed jedną z bitew Marcin zamiast o żołd poprosił o zwolnienie ze służby. Rozgniewany tym dowódca kazał go aresztować. Marcin poprosił wtedy, aby pozwolono mu do bitwy pójść bez broni w pierwszym szeregu, a on walczyć będzie jedynie znakiem krzyża. Następnego dnia Germanie poprosili jednak o pokój.

Po wojnie Marcin wrócił na Węgry do rodziców. Przed ich śmiercią nawrócił ich na chrześcijaństwo. Po podróży do Francji tamtejszy biskup święty Hilary wysłał go na pustelnię. W Liguge Marcin zamieszkał z kilkoma towarzyszami. Stał się w ten sposób w 360 ojcem życia zakonnego we Francji. Jego styl życia i cuda były znane w całej okolicy. W 371 roku zmarł biskup Tours i mieszkańcy miasta siłą przywiedli go do katedry, błagając o przyjęcie godności biskupa. W ten sposób został wybrany przez aklamację. 4 lipca 371 otrzymał święcenia kapłańskie i sakrę biskupią.

Podczas 25 lat sprawowania godności biskupiej Marcin wprowadził nowy styl pracy. Zamiast w katedrze, biskup spędzał czas wśród ludzi. Często uczestniczył w synodach, odwiedzał sąsiednich biskupów. Żył bardzo skromnie, a swoje ciało umartwiał, nosząc włosiennicę oraz postami i pokutą za grzechy swoich wiernych. Zapoczątkował proces burzenia świątyń i bałwanów pogańskich.

Gdy w 383 zamordowano cesarza Gracjana. Jego następca zdecydował o zabiciu wszystkich zwolenników swojego poprzednika. Święty Marcin wybrał się w podróż i tak stanowczo bronił skazanych, że wkrótce zostali uwolnieni.

W roku 384 cesarz Magnus Maksymus skazał Pryscyliana i jego zwolenników na śmierć. Również wtedy Marcin błagał o litość, ale przybył za późno. Interwencję Marcina potępiono. Skłóconych wiernych z duchowieństwem udało się pogodzić w 397 roku. Wyczerpany całą tą sytuacją Marcin zmarł 8 listopada. W pogrzebie w Tours brało udział wielu biskupów i kapłanów, około 2000 mnichów i mniszek oraz wielkie tłumy wiernych.

Wspomnienie liturgiczne przypada w Kościele Katolickim 11 listopada. Święty Marcin jest patronem Francji. W Kościele Katolickim patronuje żołnierzom. Uznawany jest również za patrona dzieci, hotelarzy, jeźdźców, kawalerii, kapeluszników, kowali, krawców, młynarzy, tkaczy, podróżników, więźniów, właścicieli winnic, żebraków. Jego atrybutami są: dzban, gęś, koń, księga, model kościoła, dwa psy lub żebrak u jego stóp, płaszcz rozcięty na pół.

Świąteczny dzień obchodów religijnych obchodzony jest 11 listopada. W Poznaniu znajduje się ulica świętego, gdzie co roku odbywa się festyn oraz pochód, na którego czele idzie Marcin. Tradycyjnie tego dnia jada się w naszym kraju rogale świętomarcinskie oraz gęsinę.

Weronika Herzog