ptr

DEPRESJA

23 lutego to Dzień Walki z Depresją – chorobą, która według Światowej Organizacji Zdrowia WHO) jest jedną z czterech chorób cywilizacyjnych zbierających największe żniwo i będącą przyczyną większości samobójstw.
Na całym świecie ponad 350 milionów osób cierpi na depresję. Szacuje się, że choruje więcej kobiet niż mężczyzn a choroba dotyka coraz częściej osoby młode, w tym dzieci. Statystyki podają, iż osób leczących się na depresję jest tylko niewiele ponad 10%.

Depresja jest również zjawiskiem społecznym, polegającym m.in. na trudności bycia w relacji, kontaktu z ,,drugim”. Na pewno każdy z nas ma swoje potoczne rozumienie depresji i odpowiedni katalog słów na opisanie tego stanu.

Używane stwierdzenia typu: ,,mam deprechę”, ,,dopadła mnie chandra” czy ,,przychodzi gorsza pora roku i znów będę miała doła”, można często usłyszeć wśród znajomych, rodziny czy też w pracy.

Często nadużywamy tych słów, nie zdając sobie sprawy z tego, że depresja jest jedną z najpoważniejszych jednostek chorobowych i równocześnie, jednym z czterech głównych typów zaburzeń psychicznych t.j. zaburzeniem nastroju, który może wystąpić w postaci depresji, manii lub zaburzeń dwubiegunowych.

Wszystkie typy zaburzeń psychicznych a więc: nerwicowe(lękowych), osobowości, schizofrenia i zaburzenia nastroju (afektywne) mogą mieć bardzo szeroki zakres upośledzenia i cierpienia. Od głębokiego, gdzie następuje maksymalne zaburzenie umysłowe (największa głębokość, częstotliwość i zakres objawów psychiatrycznych), aż do nieznaczącego, z prawie nieobecnością zaburzeń umysłowych (brak objawów psychiatrycznych).

Poza typowymi objawami depresji takimi jak: utrata energii, zainteresowań, bezsenność, przygnębienie, nie reagowanie na pocieszenia, myśli samobójcze, mogą pojawić się jeszcze, szczególnie u nastolatków, objawy dodatkowe: gorsze oceny, rozdrażnienie, pobudzenie czy agresja. Objawy te często przypisywane są okresowi dojrzewania, różnym innym trudnościom czy burzy hormonów i nie są w ogóle brane pod uwagę.

Nie należy ich lekceważyć, należy pomóc dzieciom kiedy tylko pojawią się pierwsze objawy.
Pomocną młodym, w aktywnym przeciwstawieniu się trudnościom i chorobie oraz powstrzymaniu jej,jest pomoc specjalistów, może to być wizyta u psychologa czy lekarza. Badania dowodzą, iż wczesna pomoc młodym ludziom gdy pojawiają się zaburzenia psychiczne, może zapobiec w późniejszym wieku nasileniu się choroby.

Jest też bardzo ważne, aby uczyć dzieci od najmłodszych lat radzenia sobie z trudnymi emocjami, ze smutkiem, z przeżywaniem sytuacji trudnych. W tych sytuacjach dzieci potrzebują oparcia i wsparcia zarówno od najbliższych jak i otoczenia. Istotna jest również zmiana zachowań otoczenia bądź to rodzinnego, bądź środowiskowego, w stosunku do ludzi dotkniętych zaburzeniami psychicznymi a szczególnie dzieci i młodzieży.

Należałoby zaapelować, szczególnie w Dniu Walki z Depresją, o poświęcenie więcej czasu i uwagi swojemu zdrowiu psychicznemu, bowiem jest ono tak samo ważne, jak zdrowie cielesne a nieleczone prowadzi do poważnych komplikacji.

Aniela Jany, psycholog