Kolęda czyli wizyta duszpasterska odbywa się w okresie około Bożego Narodzenia i związana jest z błogosławieństwem dla rodziny i domostwa. Do kolędy przygotowuje się stół na którym kładziemy krzyż, świece, wodę święconą i kropidło. Podczas wizyty księdzu zazwyczaj towarzyszą ministranci, którzy wprowadzają kapłana do naszych domów, a następnie opuszczają go i wówczas zostajemy z księdzem sami.
Wizyta duszpasterska w wielkich miastach wygląda inaczej niż w małych miejscowościach, gdzie wszyscy się znają. W tych pierwszych księża muszą odbyć wiele wizyt w krótkim czasie i rzadko mogą sobie pozwolić na długą rozmowę. W mieście wizyta jest krótka do 15 minut, księża nie są zadowoleni, że tak mało czasu poświęcają swoim parafianom. Podczas spotkania pytają o sugestie, co chcieliby zmienić w parafii na lepsze oraz czy maja jakieś problemy? Natomiast na wsi kolęda odbywa się w zupełnie innej atmosferze, nie ma mowy o krótkich odwiedzinach – jest celebracją tej polskiej tradycji. Ksiądz musi wysłuchać tego, co ludzie mają mu do powiedzenia, czasem pokosztować ciast upieczonych na tę okazję, poświęcić nowe domowe sprzęty, skorzystać z transportu organizowanego przez parafian. Natomiast nasze dylematy nad tym ile mamy dać księdzu do koperty są mało istotne.
Obecnie tylko połowa polskich katolików przyjmuje księży po kolędzie. Czy znaczy to, że dla pozostałej połowy wizyta duszpasterska jest przestarzałym zwyczajem? Warto jednak pomyśleć o kolędzie w inny sposób jako o szansie. Na przykład szansie na zatrzymanie się „w biegu” i na spotkanie z drugim człowiekiem. Otwarte drzwi naszego domu, poświęcenie go i wspólna modlitwa to również, a może przede wszystkim, zaproszenie wystosowane do Boga.
Maria Wandzik