Gromnica to świeca znajdująca się w każdym chrześcijańskim domu, jako ochrona na różne trudne chwile w życiu człowieka. Gromnica to świeca inna niż wszystkie. Jest ona związana z jednym z najstarszych świąt w chrześcijaństwie – Ofiarowaniem Pańskim. W Polsce to święto ma charakter maryjny i nazywane jest także świętem Matki Bożej Gromnicznej. Nazwa ta pochodzi od gromnic – świec przynoszonych do kościoła, by kapłan je poświęcił. Potem zabiera się je do domu i zapala w razie grożących niebezpieczeństw. Obchodzone jest w kościele katolickim 2 lutego.
Święto to należy do najdawniejszych w Kościele. Pierwsze wzmianki na ten temat można znaleźć już w IV wieku. Procesje z zapalonymi świecami znane były w czasach papieża Galezjusza (V wiek), zaś szeroko upowszechniły się w X wieku.
Święto Matki Boskiej Gromnicznej obfituje w symbole. Płonąca świeca jest symbolem Chrystusa. Całe więc życie chrześcijanina powinno się spalać na wzór świecy w służbie Bogu i bliźnim. Dlatego światło jest obecne w najważniejszych dla nas wydarzeniach, od chrztu aż do śmierci. W czasie chrztu dziecko otrzymuje zapaloną świecę. Ta świeca towarzyszy mu później przez całe życie. Pali się ją w czasie I Komunii św., modlitwy dziękczynnej za otrzymane łaski, modlitwy nad chorym i co najważniejsze w chwili śmierci.
Ze świętem Matki Boskiej Gromnicznej kończy się w Polsce okres śpiewania kolęd, trzymania w domach choinek i żłobków. Oraz kończy się okres wizyt duszpasterskich.
Maria Wandzik