Witamina C – cała prawda.

Kiedy coś jest witaminą, a kiedy nią nie jest?
W najprostszych słowach o substancjach, których człowiek sam nie umie na własne potrzeby syntetyzować mówimy właśnie „witaminy”. Co ciekawe, organizmy większości zwierząt potrafią syntetyzować witaminę C. Ludzie, świnki morskie i nietoperze niestety takiego szczęścia nie mają. Muszą ją dostarczać z zewnątrz.

Po co nam witamina C?
Ludzki organizm bez niej nie funkcjonuje prawidłowo. Odpowiada ona za wiele procesów biochemicznych. Bierze udział w prawidłowym wchłanianiu żelaza. Zapobiega wypadaniu zębów. Każdy słyszał zapewne o marynarzach chorujących na szkorbut, czyli chorobę wywołaną niedoborem witaminy C. Jest silnym przeciwutleniaczem. Dzięki tym właściwościom jest często używana jako konserwant, ale również używa się jej w wielu kosmetykach. Odpowiada ona również za prawidłowe funkcjonowanie naszych kości i stawów oraz sprawne gojenie ran.

A co z naszą odpornością? Przecież mówi się, że witamina C podnosi naszą odporność.
Badania prowadzone od lat wskazują, że witamina C nie ma szczególnie ISTOTNEGO wpływu na to, że nie zachorujemy oraz na to, że jeśli już zachorujemy to dzięki niej szybciej wyzdrowiejemy. Oczywiście, są ludzie, którym taka kuracja służy. Na szczęście witamina C jest stosunkowo bezpieczna, w związku z tym nie ma przeszkód w jej stosowaniu.

Pamiętajmy jednak, że stosowanie dużych dawek witaminy C, może dość niekorzystnie wpłynąć na nasz układ pokarmowy. Może dojść do nudności i biegunek. Przy długotrwałym stosowaniu dużych dawek witaminy C mogą również ucierpieć nasze nerki. Istnieje pogląd, że dzięki rozpuszczalności witaminy C w wodzie, jej nadmiar jest usuwany. Jest to prawda, choć nie do końca. Silne zakwaszenie moczu może skutkować wytrącaniem się kamieni nerkowych. Pamiętajmy! Każde lekarstwo może być trucizną! Zależy to tylko od dawki!

Justyna Szlendak, magister farmacji