Małgorzata siedziała w stołówce i jadła zamówiony obiad. Kiedy spojrzała w lewo, zobaczyła Alicję.

– Witaj Małgosiu! – powiedziała radośnie Alicja

– Witaj Alicjo. Czy mogę Ci w czymś pomóc? – zapytała lekarka

– Jakie masz dzisiaj plany na popołudnie? – zapytała policjantka

– Muszę wrócić do domu i odespać dyżur. Od 24 godzin jestem na nogach. Czy coś się stało? – zapytała lekarka

Rozdział I – Gniew demonów a radość aniołów, czyli o emocjach w wymiarze metafizycznym i w początkach świadomości emocjonalnej

Dawno, dawno temu, za górami, za lasami, była sobie kraina miodem i mlekiem płynąca o nazwie Emocjonalność. Zaraz obok Nieba, po upadku Adama i Ewy, a wcześniej węża. Wszystkie emocje, czyli byty niżej stojące niż anioły, żyły ze sobą w głębokiej symbiozie i zgodzie, wszystkie czuły się sobie wzajemnie potrzebne. I tak był sobie Gniew, Smutek, Żal i różne inne, które wtedy jeszcze były pozytywne i nie powodowały cierpienia u tych, którzy je odczuwali. Rozmaici ludzie nie czuli żadnej różnicy pomiędzy emocjami, a wszystkie emocje miały pozytywne działanie na każdego człowieka, również na zwierzęta.

Skolnity Ski&Bike Park od trzech lat sponsoruje Wiślańskie Stowarzyszenie Sportowe Wisła którego członkiem jest sam Piotr Żyła. To dla nas ogromna radość, że w końcu Piotr stanął na najwyższym podium Mistrzostw Świata, a razem z nim na jego nartach nasz pingwin z logo.–mówi zadowolony prezes Skolnity Ski&Bike Park Janusz Tyszkowski.

Mija rok od rozpoczęcia działalności biblioteki na zabytkowym osiedlu robotniczym przy ul. Pawła Kubiny w Rudzie Śląskiej. – To szczególny punkt na kulturalnej mapie miasta, bowiem kolonia Ficinus to jedyny rudzki obiekt na Szlaku Zabytków Techniki. Udało się nam uratować unikatowy zabytek i jednocześnie stworzyć miejsce spełniające funkcje kulturalne i edukacyjne, a także służące turystyce industrialnej – mówi prezydent miasta Grażyna Dziedzic. Bibliotekę tworzy kompleks składający się z odrestaurowanego budynku pod numerem 24 oraz nowego parterowego obiektu. Po modernizacji znajduje się tam wypożyczalnia dla dzieci, czytelnia czasopism, punkt informacyjny oraz ekspozycja muzealna.

Po usłyszeniu tych słów, Szczepan wszedł do swojego biura razem z Alicją. Za nimi weszła Małgorzata w towarzystwie Tomasza i policjanta. Policjant wręczył Alicji kartkę papieru.
– Co Pani tu robi? – zapytał Szczepan, patrząc na Małgorzatę
– Staram się, aby dostał Pan to, na co zasłużył. – powiedziała lekarka
– Nie rozumiem. Przerwaliście moje plany. Miałem się spotkać z ważnymi kontrahentami. – powiedział Szczepan
– Wiemy, czego miało dotyczyć to spotkanie. Nie pozwolimy, żeby ta trucizna trafiła na rynek. – powiedziała Małgorzata
– O czym Pani mówi? – zapytał Szczepan

Z ogromną radością i nieskrywaną dumą informujemy o unikatowym wydawnictwie, zawierającym fotografie Zygmunta Kubskiego ze zbiorów Muzeum Miejskiego w Tychach – także te doskonale znane z wirtualnej mapy–archiwum „ABC – Architektura Bliżej Ciebie. Tychy 1951–1989. Archiwum fotografii miasta” (www.abc.tychy.pl).
Bazą dla książki Barbary Kubskiej „Miasto, fotografia, archiwum” stało się archiwum fotografii dokumentujących powstawanie miasta Tychy z lat 50.–80. XX wieku, autorstwa Zygmunta Kubskiego – dziadka autorki, znajdujących się w kolekcji Muzeum Miejskiego w Tychach.

Obie kobiety zaczęły iść szybkim krokiem w kierunku parku. Minęło parę minut, kiedy zobaczyły mężczyznę, leżącego przy śmietniku, twarzą do ziemi. Krystyna odwróciła go na drugą stronę i wybuchła płaczem. Okazało się, że były to zwłoki Kazimierza. Na jego jamie brzusznej i nerkach było pełno ran kłutych. Jego głowa była starannie wygolona. Na rękach były widoczne ślady krwi.

– Czym się zajmuje ten Pan Reducki? – zapytała Małgorzata
– Nie wiem, ale widziałam raz samochód, którym przyjechał. Był na nim napis „Eskulap”. Nie wiem, czy to coś znaczy. – powiedziała kobieta
– Chodźmy na dworzec. Może spotkamy Pana Szczepana. Niewykluczone, że będzie miał dla nas jakąś pracę. – powiedziała Małgorzata
Minęło kilka minut, kiedy obie panie doszły na dworzec. Zobaczyły tam jakiegoś mężczyznę w towarzystwie dwóch kobiet. Obok kobiet stała drewniana skrzynia.
– Zobacz, to jest Pan Szczepan. Znowu zorganizował ciepły posiłek dla bezdomnych. Chodź, dostaniemy miskę ciepłej zupy. – powiedziała Krystyna, podchodząc bliżej
Kiedy Krystyna podeszła bliżej, zaczęła machać ręką. Na twarzy mężczyzny pojawił się uśmiech.

Alicja przeszła kilka ulic dalej i zobaczyła kilku bezdomnych, siedzących obok nieczynnego budynku pralni. Podeszła do bezdomnej kobiety i dała jej kilka monet do koszyka.
– Mogłabyś się wziąć do uczciwej pracy, zamiast żebrać. Dam Ci trochę pieniędzy na jedzenie. O ile znam się na ludziach, pewnie wydasz je na tanie wino. – powiedziała Alicja, klepiąc kobietę po policzku i kopiąc po nogach
Nagle zza zakrętu wyłoniła się Małgorzata. Na widok Alicji, przyspieszyła kroku.
– Zostaw ją! – krzyknęła lekarka

Dawno, dawno temu, za wieloma górami, rzekami i lasami żyło sobie siedmiu samurajów. Jeden miał na imię Kolec, drugi Malec, trzeci Padalec, czwarty Saladyn. Poza tym jeszcze trzy imiona do siódemki, Dragon – imię smoka, Kozak i Pożar. Ten ostatni był władcą błyskawic w Chinach. Miał dar rzucania piorunami w swoich wrogów i był, zaraz za Saladynem, najmężniejszym wojownikiem. To właśnie oni sprawowali pieczę nad zdrowiem. Ich mistrz, Wu Ła Fing wysyłał ich na różne misje. Ostatnio walczyli z niejakim COVID-19, ale nie umieli go upilnować i zaczął truć ludzkość. Niestety, osiągnęli oni porażkę, gdyż zły cesarz, władca wirusów, zatrudnił bardzo podłą wiedźmę, która to uwolniła z najciemniejszych lochów niejakiego koronawirusa i dała mu władzę nad życiem całej populacji ludzkiej.