Mały robot Radek obudził się z głębokiego snu. Już dawno nic mu się nie śniło – zauważył. Na świecie, od stu pięćdziesięciu lat, nie było już żadnego człowieka. Ludzie dawno już wyginęli, a jedyne co po sobie zostawili to były właśnie maszyny, czyli roboty nowej generacji. Maszyny, które uznały człowieka za wielkiego dobroczyńcę i zbudowały wiele figur i posągów na cześć człowieka. To one traktowały go jak boga, gdyż zostały przez niego stworzone na obraz i podobieństwo.

– Piętnaście lat temu była studentką czwartego roku prawa. Gdyby dzisiaj żyła, byłaby Pańską rówieśniczką. Studiowała na Pańskiej uczelni i na jednym roku. Musiał ją Pan znać. Pewnie miał Pan romans, którego owocem było dziecko. Ewa nie chciała się zgodzić na aborcję, a kariera prawnika stała przed Panem otworem. – powiedziała Małgorzata
– Nawet jeśli ją znałem, co to ma wspólnego z tą serią morderstw? – zapytał rejent

Zbliżała się godzina, kiedy wszyscy weszli do swoich pokoi, aby położyć się spać. Małgorzacie udało się zasnąć bez problemu, kiedy nagle przebudziła się około godziny 2.00. Obudziło ją potworne pragnienie. Wychodząc z pokoju, usłyszała dźwięki dochodzące z salonu. Gdy zeszła na dół, zobaczyła Katarzynę siedzącą przed telewizorem.
– Co Pani tu robi? – zapytała lekarka

– Nasz stajenny odszedł z pracy kilka dni temu. Wyjechał za granicę. Próbowaliśmy znaleźć kogoś innego, ale nikt się nie zgłosił. Od tamtej pory, każdego dnia jedno z nas przyjeżdżało na teren posiadłości i doglądało wszystkiego. Było nas sześcioro, więc mieliśmy rozplanowane dyżury na cały tydzień, oprócz niedzieli. Gdyby Weronika nie wyprowadziła się z domu, byłoby nam łatwiej z prowadzeniem majątku. – powiedziała Karolina
– Musiało być Pani bardzo ciężko. – stwierdziła Małgorzata

– To zdarzyło się piętnaście lat temu. Na terenie posiadłości znajduje się staw hodowlany. Ojciec organizował przyjęcie w domu. Źle się poczułem i wyszedłem na podwórko, aby odetchnąć świeżym powietrzem. Zobaczyłem tajemniczą postać przy stawie. Pomyślałem, że to był intruz. Miał na sobie kominiarkę. Zacząłem krzyczeć i wystraszyłem go. Kiedy podszedłem bliżej, zobaczyłem ciało młodej kobiety. Leżała w stawie, twarzą skierowaną w stronę lustra wody. Podniosłem ją i sprawdziłem czy żyje. Była taka młoda i piękna.

Gdy Tomasz zszedł do stołówki, zobaczył Małgorzatę, która kończyła jeść obiad. Jej smutny wyraz twarz mówił sam za siebie. Tomasz przysiadł się do jej stolika.
– Co się stało? – zapytał Tomasz
– Dowiedziałam się, że niedawno zmarł jeden z moich pacjentów, Jacek Kolarz. Pamiętam go bardzo dokładnie. Parę lat temu operowałam mu tętniaka aorty brzusznej. Po operacji żył jeszcze 10 lat. Jego notariusz zadzwonił do mnie i powiedział, że Pan Kolarz zmarł dwa dni temu na niewydolność wątroby. Dowiedziałam się, że jestem uwzględniona w testamencie. Polecono mi, abym zjawiła się dzisiaj w jego domu. Odczytanie testamentu odbędzie się o godzinie 18.00. – odparła Małgorzata

Natomiast on został właśnie zaklęty i zamatowany w sztywnym czasie przez nią. Dzięki temu odczuł ograniczenia, które wcześniej były mu obce, gdyż żył poza zegarem, wiernie służąc swej pani. A tu nagle tak go upodliła. Mało, że odczuł ból ludzki na sobie związany ze swym nienawistnym i depresyjno-nerwicowym przekleństwem, ale też z ogromnym genem niewolnika. Dostał od niej tak zwaną klątwę czasową. Dzięki niej działał jako szybki, ale skuteczny agent Al Capone i Chrzestny Ojciec naśladując mafię np. Ying Yanga.

– Mogę Panu podać sto milionów powodów. Tyle warta jest obecnie firma Pańskiego ojca. Bogdan i Beata wiedzieli, że Pan Wiktor jako jedyny właściciel firmy, nigdy nie zgodziłby się na jej sprzedaż, dlatego postanowili się go pozbyć i sprzedać linię. – powiedziała Małgorzata
– Ta Pani oszalała. Daj spokój Mirek. Chyba nie wierzysz w to, co mówi. – powiedział Wiktor

– Tomek podejrzewa, że w szpitalu leży ktoś, kto udaje Wiktora Żureckiego. Kiedy ten mężczyzna przyjechał do szpitala, miał problemy z chodzeniem z powodu miażdżycy. Gdy próbował się podeprzeć, chwycił mój identyfikator. Mam go tutaj w tej torebce razem z kieliszkiem, który również był w jego rękach. Chciałabym Cię prosić, aby Twoi ludzie porównali odciski palców. Jeśli ten mężczyzna jest oszustem, analiza porównawcza linii papilarnych powinna to potwierdzić. – powiedziała Małgorzata, próbując wstać.

Jego życiu nie zagraża już niebezpieczeństwo. Przewieźliśmy go na salę chorych. – powiedziała Małgorzata
– Niedawno się przebudziłem, ale cały czas miałem zamknięte oczy. Słyszałem rozmowę Pana Żureckiego z synem. – odparł Tomasz
– Pan Mirosław bardzo martwi się o stan zdrowia ojca. – powiedziała lekarka