– Myślę, że wydostał się Pan z tej pułapki, dzięki zapadni, która znajduje się pod łożem. Jedna część kajdanek jest przymocowana do drzwi zapadni, czyli w momencie otwarcia zapadni, kajdanki otwierają się i uwalniają Pana. Pan w tym czasie idzie do garderoby, wymienia Pan zapięcie w kaftanie bezpieczeństwa i wraca Pan na miejsce w momencie, gdy kolce stykają się z łożem. Kładzie się Pan na kolcach i udaje Pan, że w ostatniej chwili wydostał się z pułapki. – powiedziała Małgorzata
– Jeśli tak, to jak otworzyłbym zapadnię? Przecież leżę skuty i nieruchomy. – zdziwił się Wiktor

– Gdzie mogę znaleźć pozostałych iluzjonistów? – zapytała Małgorzata
– Pan Ronus jest teraz w garderobie, a Pan Misiak jest w gabinecie dyrektora. Nie wiem, gdzie jest Pan Rosiniec. – powiedział Michał
– Zaraz z nimi porozmawiam. Dziękuję Panu za pomoc. – powiedziała lekarka, po czym udała się w kierunku gabinetu Bogdana

Jeszcze w tym miesiącu Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej uruchomi pierwszy w mieście hostel. Powstaje on w historycznych budynkach dawnej fabryki mydła Josepha Lukaschika przy ul. Gliwickiej 4 i 2 w Tarnowskich Górach. Projekt aranżacji, utrzymany w klimacie wytwórni mydła, nawiązuje do sztandarowego produktu zakładu z okresu międzywojennego tj. mydła „Młotek i Perlik”. Taka też będzie nazwa nowej bazy noclegowej.

– Bardzo mi przykro, ale Wiesław Szuman nie żyje. Zaraz wezwiemy policję. – powiedziała Małgorzata
Tomasz zadzwonił po pogotowie i policję. Policjanci przyjechali parę minut później wraz z sanitariuszami. Alicja zaczęła oglądać skrzynię.

Małgorzata i Tomasz mieli już tylko godzinę do końca pracy. Nie mieli żadnych planów na popołudnie. Pani doktor wykonała dziś dwie skomplikowane operacje. Kiedy operowała drugą pacjentkę, miała wrażenie, że gdzieś widziała już jej twarz. Przed wyjściem ze szpitala, postanowiła zrobić obchód. Ogarnęło ją wielkie zdziwienie, kiedy pod salą niedawno operowanego pacjenta, zobaczyła grupę ludzi, którzy chcieli tam wejść.
– Co to ma znaczyć? Proszę Państwa, proszę wracać na salę. Chory musi odpocząć. Niedawno przeszedł operację. – powiedziała lekarka

– Może dlatego nigdy go nie znajdziemy, bo on nigdy nie istniał. Doktor Kotowski i doktor Terpacz to ta sama osoba. Wystarczyło założyć perukę, wąsy i brodę. Nawet ordynator nie poznał Pana i dlatego nigdy nie widział was razem. Wskazówką dla mnie było coś, co powiedział Pan podczas naszej rozmowy. Powiedział Pan, że Terpacz i Pan byliście tego samego wzrostu i mieliście podobną budowę ciała. – powiedziała lekarka
– Skąd to Pani przyszło do głowy? – zapytał Kotowski

– Byłam tu godzinę temu. Zastałam ordynatora przy automacie z kawą. Nie miał kartki papieru ani wizytówki, ale ja miałam długopis, więc doktor napisał mi swój numer i podpisał się. – powiedziała pacjentka
– Czy pił kawę, kiedy składał ten podpis? – zapytała Małgorzata

Wczorajsza sesja Rady Miasta Wisła rozpoczęła się od uroczystego akcentu wręczenia nagród i wyróżnień sportowych za osiągnięcia w roku 2020. W sali widowiskowej Miejskiej Biblioteki Publicznej im. J. Śniegonia spotkali się młodzi sportowcy, ich rodzice, trenerzy, działacze klubowi oraz radni, przewodniczący zarządów osiedli i pracownicy urzędu miejskiego.

– Ten chłopak miał bardzo niski poziom inteligencji. Kiedy pierwszy raz go zobaczyłem, przestraszyłem się. Miał bardzo dziwną twarz. Znajomi mówili, że nie radził sobie w szkole. Lidia była taka sama. Uciekła z domu kilka tygodni po śmierci moich przyjaciół. Nie miałem do niej cierpliwości. – powiedział Bronisław
– Co się stało? – zapytała lekarka

– Pamiętam, że liczył tysiąc odcinków i był nadawany przez ponad 15 lat. Oglądałam go, odkąd osiągnęłam pełnoletność. Ostatni odcinek dotyczył sprawy serii niewyjaśnionych zgonów wśród noworodków na Oddziale Ginekologiczno-Położniczym. W ciągu roku zmarło piętnastu chłopców i trzynaście dziewczynek. – powiedziała Alicja
– Jaka była przyczyna tych zgonów? – zapytała lekarka